Friday, 23 November 2018

माझा बाप : थेट लेकीच्या मनातलं !

शिर्षक :- लेक आणि बाप : नात्यापलीकडचं संबंध सांगणारं एक बंधन

 ( ज्यांना मुलगी आहे अशा बापानी आणि बापावर प्रेम असणाऱ्या सर्व लेकींनी वाचवा असा लेख...)

लेखक :- एन.के. (पत्रकार)
वेळ / दिनांक :- 22/11/2018

अनेक पुस्तक आणि अनेक गोष्टीतून नात्याची ओळख पटवून देणारी अनेक उदाहरण न्याहाळत असताना एक अस नात जे नात म्हणून नाही तर पवित्र, प्रेमळ तथा निस्वार्थ नात्याबद्दल अनेक जणांनी लिहल असेल पण माझ्या कडून लिहिण्याची पहिली वेळ नात्याबद्दल लिहीत असताना त्या नात्याची पारख असायला हवी पण अशी काही नाती आहेत जी अनुभवलं नसलं तरीही त्याबद्दल उत्तरावं अस वाटतं ,लिहावं वाटत अस नात म्हणजे "लेकीचं आणि बापाचं"


बाप आणि लेक हे नाते शब्दांत मांडणे कठीण आहे कारण ज्याला मुलगी आहे त्याला नशीबवान म्हणले पाहिजे कारण *"मुली ज्याच्या पोटी जन्म घेतात किंवा ज्याला मुलगी आहे त्याला एक विलक्षण सामर्थ्य परमेश्वराने प्रदान केले आहे. मुलीची हरेक इच्छा मुलापेक्षा सौम्य गतीने जरी पूर्ण होत असतील तरीही बापाचं हृदय मात्र त्या लेकीसाठीच तुटत न रडत हे कदापी विसरून चालणार नाही."* मुलीच्या जन्मानंतर बेटी बचाव शब्दांकन तिच्या जन्मांपासून चालू होतं वाईट वाटण्यासारखं काही नाही पण कटू सत्य असत अस म्हणतात त्या प्रमाणे बेटीला समाजाच्या प्रत्येक चांगल्या वाईट नजरेपासून वाचवून तिला संस्कार आणि संसाराचे बाळकडू पाजून परक्या घरी आपल संस्काराचे तास घ्यायला पाठवणं ही मुलीचं जीवन अस न समजता किंवा इतकाच तुच्या जीवनाचा आणि संभाळाचा संदर्भ न मानता किंवा इतकंच नाही तर तर तिच्या सुख दुःखाची झालर अंगावर घेत तिच्या प्रत्येक अडचणीला पगडी ते टोपी पासून धोतर पसरवणारा बाप न इतकं करत असताना जीवनाच्या झुंझार रस्त्यावर बापाला माझ्यासाठी एवढं करावं लागलं यासाठी हृदय पिळवटून घेऊन स्वतःला शांत करणारी ती मुलगी या अक्षररुपी नात्याला नाव देता नाही आलं तरी चालेल पण या नात्याची शिकवण मात्र इतिहासापेक्षा श्रेष्ठ आणि प्रखर आहे.
एखाद्या मुलींसाठी तिचा लाडका बाबा हा शहाळ्यासारखा असतो बाहेरून कितीही कठोर असला तरी आतून मात्र नितळ आणि मधुर पाण्याचा झरा असतो. पुरुष म्हटलं की हृदयाच्या कडा मजबूत असतात घरातला जन्मदाता मेला तर घरच्यांना सावरत डोळ्यातून चुकून अश्रू न काढणाऱ्या त्या बापाला तिच्या मुलीला सासरी पाठवताना कुठून पाझर फुटतो अगदी धाय मोकलून रडतो. इतकं कठोर मन असून ही तिच्या लग्नात मात्र त्या हृदयाला गुलाबाच्या फुलाईतकी मुलायमता येते कुठून म्हणून या नात्याला नाव शोभत नाही ना उपमा शोभत नाही. "ज्याच्यात मुलीच्या सर्व वाईट-चांगल्या गोष्टीला सामोरे जाऊन मग तुच्याशी निगडित असणार अब्रू असो किंवा वाईट नजर असो या सर्वातून खंबीर साथ करत तिच्या प्रत्येक केसागणिक तिची काळजी करण्यापासून ते तिच्या वर कायम योग्य संस्कार देऊन आदर्श म्हणवून घेण्याची ताकद असते त्याच्याच पोटी देव "मुलगी" देत असतो..."
कुठलीही मुलगी जर डोळे झाकून एखाद्या पुरुषावर विश्वास ठेवू शकते, तर तो फक्त तिच्या वडिलांवर लेक जर घराचे सौख्य असेल तर,
त्या सौख्याचे पावित्र्य तिचा बाबा असतो. या नात्याबद्दल मला जास्त लिहिता आले नाही कारण नात्याचं वर्णन करताना मनातून भरून येत नात जरी आपल्याशी निगडित नसलं तरीही त्या बद्दल असणारं प्रेम न भावना आठवलं की भरून येतं चार संकलित ओळी लेखाच्या मध्याला सादर करतोय-
शॉपिंग करताना आईने कमी किमतीचा ड्रेस काढला तर; हळूच लेकीला विचारून भारी किमतीचा ड्रेस घेणारासुद्धा बाबाच असतो,
आईने काही काम सांगितले तर,
तिला दटावणारासुद्धा बाबाच असतो,
लेकीचे पहिले बोबडे बोल ,
तिने टाकलेले पहिले पाऊल ,
तिचे लाडिक वागणे,
तिची घरभर पैंजणांची छुमछुम हे सगळे पाहून सुखावतो तो बाबा असतो आणि
लेकीला नाजूक कळीसारखा सांभाळणारा ,
आणि प्रसंगी रागे भरणारा पण बाबाच असतो,
पण त्यात त्याची लेकीसाठी तळमळ असते, तिच्यासाठीची काळजी असते..!
लेकीच्या प्रत्येक सुखासाठी झटणाराही बाबाच !!!
आणि शेवटी मुलगी म्हणजे परक्याचे धन हे कटू सत्य पचवणाराही बाबाच !!!
ज्या लेकीला २०-२५ वर्षे जीवाच्या पलीकडे सांभाळले तिला एका क्षणात परक्याच्या हातात देताना त्याचे हृदय काय तुटत असेल ह्याची कल्पनाही करता येणार नाही. ..
आर्त धागे तुटल्याची ती वेदना कोणीच नाही समजू शकणार.
आपल्या लेकीला माहेरचा उंबरठा ओलांडून…
सासरी जाताना पाहताना ढसाढसा रडणाराही बाबाच असतो….
आपल्या लेकीचा हात परक्याच्या हाती देताना… आतून तुटणारा बाबाच असतो…
“दिल्या घरी सुखी रहा म्हणताना ”
मनातून खचलेलाही बाबाच असतो…! ( संकलित)
... लिहिण्याचं कौतुक झालं नाही तरी चालेल पण त्या नात्याला आणि तुमच्या अवती भवती असणाऱ्या या बांधनाला पवित्र मानून तुमच्यात असणारा समज आज सुधारत "मला मुलगी नको" हा संक्षिप्त न्यूनगंड बाजूला करून मुलगी जन्माला घालून भाग्य समजल्या सारख बाल पद्धतीने नृत्य केलं तरी चालेल पण आजपासून मुलगी असणाऱ्या प्रत्येकाने स्वतःला नशीबवान मानायचं तुमच्या मनाला कधी इतकी भावनिक चटक लागली नसेल पण तुमची लेक सासरी जाताना ह्या सगळ्या गोष्टी तुम्हाला अनुभवण्यासाठी आणि तुमच्यात असलेले यासाठीच सामर्थ्य बघून ईश्वर तुमच्या पोटी मुलीचा जन्म दिलाय हे समजून घ्या. बाप म्हणजे बाप असतो कारण तिच्या साठी सर्वस्व वेचण्याची हिम्मत त्याच्यात असते.
लग्नाळू मुलगी ही तिच्या वडीलांच्या दृष्टीने फार मोठी जोखीम असते. कधी एकदा मुलीला सुस्थळी आणि योग्य हाती सोपवतोय आणि आपण आपल्या या जबाबदारीतून पार पडतोय ही चिंता असंख्य वधूपित्यांना भेडसावत असते.
पण जसजसा लग्नाचा दिवस जवळ येतो तसतसा हाच वधूपिता हळवा होतो. आपल्या काळजाचा तुकडा दुसर्‍याच्या हाती सोपवतोय, ते तिला नीट वागवतील ना? इथल्यासारखा हट्ट तिने केला तर अल्लड समजून तिला माफ करतील ना? तिला इथल्यापेक्षा जास्त सुखात ठेवतील ना? या नव्या चिंता त्यांना भेडसावायला लागते आणि जेव्हा त्याला कळते की आपली मुलगी सासरी फार फार सुखात आहे तेव्हा त्या बापाला धन्य धन्य वाटते. इतकं पांढर शुभ्र नातं बाप लेकीचं.

आमच्या सारख्याला लेखांकन करताना ही डोळे पाणावले. बस एवढंच या नात्याबद्दल वर्णन आणि बांधनाबाबत लिहायला घेतलं एक वेळ पूरणार नाही.

- आपला एन.के. ( पत्रकार )

Thursday, 1 November 2018

चला कर्मातून आपली ओळख दाखवुया...!

शिर्षक - तुमच्यात मी एकटा वेगळा असलो तरी काय बिघडलं...?

लेखन- एन.के. (पत्रकार)

दिनांक - 01/11/2018/ 11:36

कधी कधी अंधारातल्या किर ओरडणाऱ्या रातकिड्यांचा आवाज पण शमतो, तर कधी कधी लाही लाही म्हणून ओकणाऱ्या माझ्या सुर्यदेवाची पण शाळा सुटते ना... तस काही गोष्टीत जेवढं ताणल जायला हवं तितकं न ताणता अगदी अलगत आणि हळू हळू आपल्या कर्मठ आणि कर्कश संवेदना कमी करेल तितकं चांगलं आहे...! अनेकांनी म्हणून ठेवलं आहे की "कर्म ऐसें करो की नाम हो जाये, नाम ऐसें कामाओ की नाम सूनते ही काम हो जाये" या पद्धतीने चांगले कर्म करत राहायचं कधी न कधी आणि कसलेही तथा कोणतेही अर्थात निमीत्त काहिही असो पण शेवटी जाणीव शिल्लक आहे तोवर एखाद्या कुंचल्यातून किव्वा कवितेतून, छायाचित्रातून वा लेखातून हे अनुभव प्रकट होतच रहाणार, तुमचेही व माझेही. आणि यातून नक्की काही तरी घेण्याजोगे आहे कारण कुणा एकाला सुधारण्यासाठी इतरांची मने नाराज करून बसू यासाठी त्यांचं धर्म आणि त्यांच्या कुवृत्तीच्या वंशाला जाऊ द्यावे करण असे वंश त्या त्या वंशात ते जवळून अनुभवले असतील किंवा अनुभवतील.
भोवतालच्या जगाशी मिळत जुळत न घेण हा काहीसा स्वभाव कम धर्मच असतो काहींचा. Survival of Fittest चं शास्त्र हे आपल्यालाही लागू होतच, अर्थात आपण जिवंत असतो तोपर्यंतच. मात्र कधी कधी अगदी हट्टाकट्टा किंव्वा वरकरणी एकदम सुदृढ मनुष्य सुद्धा अचानक हृदयविकाराने मरतो तेव्हा तोन्डात बोटे घालण्याखेरीज आपल्याला काही करता येत नाही. ह्या अशाच काही अनाकलनिय गोष्टी आपल्या सभोवताल किंवा आपल्यात घडतात किव्वा मधूनच एखादी सुनामी येते तेव्हा रोजमराच्या जीवनातील बूडापासून टाळूपर्यंत गोठलेल्या काही शिरा पुन्हा तडतडतात, जेव्हा काही आपल्या सोबत आणि आपली निजी जीवनात जवळ म्हणून संबोधले जाणारे एखादी व्यक्ती किंवा वस्तू आपल्यापासून जेव्हा दल बदलू सरड्या प्रमाणे आपल्यातून वेगळं किंवा आपल्या कल्पक बुद्धिपेक्षा जास्त विचार करायला लागली की शहाणा नावाचा प्राणी अंगात शिरला की आटोमॅटिक सॉफ्टवेअर अपडेट झाल्यासारखं आपल्यावर खिल्ली उडवण्यापासून ते आपल्या विरोधात वागण्याचा संसार करण्याचा विचार करणारी माणसे आपोआप निर्माण होतात तेव्हा एवढं लक्षात ठेवलं पाहिजे की आपल्याला मोठं करण्यासाठी महा बहाद्दर कष्ट घेत आहेत.
"एकजुटीने पेटलं रान, तुफान आलंया"
या सत्यमेव जयते सारख्या वॉटर कॅम्प ब्रीद वाक्य प्रमाणे जर एकजुटीने आपण पेटत गेलो तर नक्कीच आपल्यावर चांगल्या दिवसाच तुफान आल्याशिवाय राहणार नाही...!

आपला एन.के. ( पत्रकार )